Bella Italia экспорттық хиті – неаполитандықтардың туындысы.
Отын пеште пісіру арқылы қамырдағы дәмді дәм мен жеңіл, ауа көпіршіктерімен жұқа негіз қарапайым қоспалармен толықтырылған – жақсы пиццаның белгілері оңай танылады.
Шығу мәселесі әлдеқайда күрделі. Мысырлықтардан Помпей тұрғындарына дейінгі барлық дерлік ежелгі мәдениеттерде пиццаның негізін қалаушылары деп атауға болатын тағам болды. Римдіктер құдайларға пісірілген шелпектерді құрбандыққа шалды; Қытайлықтар ғасырлар бұрын күріш ұнынан жасалған жалпақ, дәмдеуіш нан жеген, ал Түркияда ет қосылған пицца ежелден Лахмаджун деп аталады.
Алғашқы пицца, бүгін біз білетіндей, 18 ғасырда Неапольдегі тас пештерде пісірілген: бұл ашытқы қамырынан жасалған, туралған қызанақ пен моцарелламен жабылған және шөптер мен сарымсақпен дәмделген шелпек. Сипатталған бүгңлген жиектер ингредиенттерді жақтайтын бүйірлік (cornicione, ит. – тәж ернеу) құрады – пицца бүгінгі күні осылай көрінеді.
Пицца 1889 жылға дейін ежелден кедей адамдардың тағамы болып саналды – Савой патшайымы Маргарет сәнді француз таңдаулы тағамдарынан шаршағанға дейін. Ол Неапольдегі ең жақсы пицца жасаушыны Палаццо ди Каподимонтені шақырды, онда ол қызанақ, насыбайгүл және моцарелла қосылған итальяндық үш түсті пицца дайындады. Осылайша «Маргарита» пиццасы дүниеге келді.
Бүгін тағы бір шынайы неаполитандық пицца, қызанақ, сарымсақ, жұпаргүл және зәйтүн майы қосылған «Маринара» (итальянша теңіз өнімдері) бүкіл әлемде танымал. Екі рецепт те Еуропа мен Солтүстік Америкада пиццерия ашқан итальяндық эмигранттардың арқасында бүкіл әлемге танымал болды.
Пиццаның салтанатты шеруі көптеген, бірақ, өкінішке орай, көбінесе соншалықты дәмді емес туындылардың пайда болуымен бірге жүрді. Осы себепті Неапольдегі пицца жасаушысы 1984 жылы «Нағыз неаполитандық пицца қауымдастығын» құрды, ол нағыз неаполитандық пиццаны қорғайды және сонымен қатар таңдаулы пиццерияларды сапа белгісімен марапаттайды.